Ένα διάλυμα είναι ένα ομοιογενές μείγμα που αποτελείται από δύο ή περισσότερες ουσίες, ενώ η διαλυτότητα είναι η μέγιστη ποσότητα μιας ένωσης ή ουσίας που μπορεί να διαλυθεί σε έναν αριθμό διαλυτών..
Πολλά είδη λύσεων που συναντούμε στην καθημερινή ζωή περιλαμβάνουν ένα ποτήρι γλυκό σιρόπι. Σε ένα ποτήρι σιρόπι υπάρχουν πολλά συστατικά, δηλαδή νερό, σιρόπι και ζάχαρη.
Εάν αυτά τα συστατικά αναμιχθούν μαζί έως ότου τα συστατικά συστατικά δεν είναι πλέον ορατά, τότε γίνεται λύση.
Συζητώντας τη λύση, η ακόλουθη περαιτέρω ανασκόπηση περιλαμβάνει τον ορισμό, τις ιδιότητες, τους τύπους και τους παράγοντες της λύσης.
Ορισμός του διαλύματος και της διαλυτότητας
Λύση
Ένα διάλυμα είναι ένα ομοιογενές μείγμα που αποτελείται από δύο ή περισσότερες ουσίες. Ονομάστηκε λύση λόγω των συστατικών στοιχείων της λύσης.
Σε ένα διάλυμα υπάρχουν διαλύτες και διαλυτές ουσίες. Η διαλυμένη ουσία (διαλυμένη ουσία) είναι μια ουσία που αποτελεί ένα διάλυμα που έχει μικρότερη ποσότητα σε ένα διάλυμα. Εν τω μεταξύ, ο διαλύτης (διαλύτης) είναι μια ουσία που είναι πιο άφθονη από τη διαλυμένη ουσία.
Η σύνθεση της θαλάσσιας ουσίας στο διάλυμα εκφράζεται από τη συγκέντρωση του διαλύματος. Ενώ η διαδικασία ανάμιξης μιας διαλυμένης ουσίας και ενός διαλύτη για να σχηματιστεί ένα διάλυμα ονομάζεται διάλυση ή διαλυτοποίηση.
Για να κατανοήσετε περισσότερα σχετικά με τη λύση, εξετάστε την παρακάτω εικόνα απεικόνισης.
Υπάρχει μια διαλυμένη ουσία και ένας διαλύτης. Όταν τα δύο συστατικά αναμιγνύονται και συνδυάζονται σε ένα δοχείο, το όνομα είναι μια λύση.
Διαλυτότητα
Η έννοια της διαλυτότητας είναι η μέγιστη ποσότητα μιας ένωσης ή ουσίας που μπορεί να διαλυθεί σε έναν αριθμό διαλυτών.
Η διαλυτότητα δηλώνεται με μικρό (διαλυτότητα) σε μονάδες mol / L ή συνήθως χρησιμοποιώντας μονάδες μοριακότητας Μ. Ο παρακάτω είναι ο τύπος διαλυτότητας ή μοριακότητας.
Μ = n / V
όπου M είναι η γραμμομοριακότητα (mol / L), n είναι ο αριθμός γραμμομορίων της ουσίας (mol), και V είναι ο όγκος του διαλύματος ή του διαλύτη (L).
Η διαλυτότητα ορίζεται επίσης ως η συγκέντρωση μιας ουσίας που μπορεί ακόμη να διαλύεται σε μια ορισμένη ποσότητα διαλύτη.
Προϊόν σταθερής διαλυτότητας (Ksp)
Μια διαλυμένη ουσία διαλυμένη σε έναν διαλύτη θα σχηματίσει μια αντίδραση ισορροπίας. Η εμφάνιση ισορροπίας επηρεάζεται από αδιάλυτες διαλυτές ουσίες και διαλυμένα ιόντα.
Διαβάστε επίσης: 100+ Παραδείγματα τυπικών και μη τυπικών λέξεων + Εξηγήσεις [ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ]Το παρακάτω είναι ένα παράδειγμα της σταθεράς ισορροπίας για μια αντίδραση.
Σύμφωνα με τους κανόνες για τη σύνταξη του τύπου ισορροπίας, μόνο οι ουσίες με τη μορφή διαλύματος (υδ) και αερίου (ες) γράφονται στον τύπο. Για να ληφθεί:
Η σταθερά ισορροπίας για ένα διάλυμα που είναι δύσκολο να διαλυθεί ονομάζεται σταθερά προϊόντος διαλυτότητας (Ksp).
Ιδιότητες λύσης
Οι φυσικές ιδιότητες που εμφανίζονται στο διάλυμα χωρίζονται σε τρία, δηλαδή:
1. Συνεργατικές Ιδιότητες της Λύσης
Είναι η φύση ενός διαλύματος που εξαρτάται από τον αριθμό των σωματιδίων διαλυμένης ουσίας σε ένα διάλυμα και δεν εξαρτάται από τον τύπο των σωματιδίων διαλύτη.
Οι συνεργικές ιδιότητες είναι ισοδύναμες με τη συγκέντρωση διαφόρων μη ηλεκτρολυτικών ουσιών σε διάλυμα ανεξάρτητα από τον τύπο ή τις χημικές ιδιότητες των συστατικών.
Κατά τον προσδιορισμό των συνεργικών ιδιοτήτων ενός διαλύματος στερεών σε ένα υγρό, το στερεό θεωρείται μη πτητικό και η τάση ατμών πάνω από το διάλυμα προέρχεται εξ ολοκλήρου από τον διαλύτη.
Μερικές από τις συνεργικές ιδιότητες ενός διαλύματος είναι η οσμωτική πίεση, η μείωση της τάσης ατμών, η αύξηση στο σημείο βρασμού και η μείωση στο σημείο πήξης.
2. Πρόσθετες ιδιότητες
Στο διάλυμα, οι πρόσθετες ιδιότητες είναι ιδιότητες ενός διαλύματος που εξαρτώνται από τα συνολικά άτομα του μορίου ή από τον αριθμό των συστατικών ιδιοτήτων του διαλύματος.
Ένα παράδειγμα των πρόσθετων ιδιοτήτων ενός διαλύματος είναι το μοριακό του βάρος, το οποίο είναι το άθροισμα των ατομικών μαζών.
Η μάζα των συστατικών ενός διαλύματος περιλαμβάνεται στις ιδιότητες του προσθέτου, η συνολική μάζα του διαλύματος είναι η ποσότητα κάθε συστατικού του διαλύματος, δηλαδή η διαλυμένη ουσία και ο διαλύτης.
3. Συστατική φύση
Αυτό περιλαμβάνει τη φύση του διαλύματος που εξαρτάται από το συστατικό άτομο του μορίου (από τον τύπο του ατόμου και τον αριθμό των ατόμων). Οι συστατικές του ιδιότητες υποδεικνύουν τους κανόνες των μεμονωμένων ενώσεων και ομάδων μορίων στο σύστημα.
Υπάρχουν πολλές φυσικές ιδιότητες που είναι εν μέρει πρόσθετες και συστατικές. Μεταξύ αυτών είναι η διάθλαση φωτός, οι ηλεκτρικές ιδιότητες, οι επιφανειακές και διεπιφανειακές ιδιότητες που περιλαμβάνονται σε ορισμένα συστατικά και σε ορισμένα πρόσθετα.
Τύπος Λύσης
1. Ακόρεστο διάλυμα
Ακόρεστο διάλυμα σημαίνει διάλυμα που περιέχει λιγότερη διαλυμένη ουσία από ό, τι είναι απαραίτητο για την παρασκευή κορεσμένου διαλύματος. Τα ακόρεστα διαλύματα περιέχουν σωματίδια που δεν έχουν αντιδράσει σωστά με την ουσία, με άλλα λόγια, μπορούν ακόμη να διαλύσουν την ουσία.
Το διάλυμα λέγεται ότι είναι ακόρεστο όταν η τιμή συγκέντρωσης ιόντων <Ksp. Σε ένα ακόρεστο διάλυμα δεν υπάρχει εναπόθεση διαλυμένης ουσίας.
Διαβάστε επίσης: Ορισμός των χημικών διαλυμάτων και των τύπων και των συστατικών τους2. Κορεσμένο διάλυμα
Ένα διάλυμα περιλαμβάνεται σε ένα κορεσμένο διάλυμα όταν υπάρχει ισορροπία μεταξύ της διαλυμένης ουσίας και του διαλύτη. Σε ένα κορεσμένο διάλυμα τα σωματίδια αντιδρούν ακριβώς με το αντιδραστήριο ή βιώνουν τη μέγιστη συγκέντρωση.
Το διάλυμα λέγεται ότι είναι κορεσμένο εάν η συγκέντρωση ιόντων είναι η ίδια με την τιμή Ksp. Σε αυτήν την κατάσταση ισορροπίας, η ταχύτητα της διαλυμένης ουσίας στον διαλύτη είναι η ίδια με την ταχύτητα με την οποία καθιζάνει. Δηλαδή, η συγκέντρωση της ουσίας στο διάλυμα είναι η ίδια.
3. Πολύ κορεσμένο διάλυμα
Αυτή είναι μια λύση που περιέχει περισσότερη διαλυτή ουσία από τον διαλύτη. Αυτό προκαλεί την τιμή προϊόντος της συγκέντρωσης ιόντων> Ksp έτσι ώστε το διάλυμα να είναι κορεσμένο και να καθιζάνει.
Συντελεστής διαλυτότητας
Η διαλυτότητα ενός υγρού ποικίλλει. Αυτό επηρεάζεται από διάφορους παράγοντες διαλυτότητας. Εδώ είναι μερικοί από τους παράγοντες διαλυτότητας.
1. Θερμοκρασία
Το επίπεδο θερμοκρασίας του διαλύματος επηρεάζει τη διαδικασία διαλυτοποίησης της διαλυμένης ουσίας. Σε υψηλότερες θερμοκρασίες, η διαλυμένη ουσία διαλύεται εύκολα στον διαλύτη.
Αυτό συμβαίνει επειδή τα στερεά σωματίδια σε υψηλότερες θερμοκρασίες κινούνται γρηγορότερα, επιτρέποντας πιο συχνές και αποτελεσματικές συγκρούσεις.
2. Το μέγεθος της διαλυμένης ουσίας
Όσο μικρότεροι είναι οι κόκκοι διαλυμένης ουσίας, τόσο ευκολότερο θα διαλυθεί στον διαλύτη. Η μικρή ποσότητα κόκκων διαλυμένης ουσίας προκαλεί την ευρύτερη επιφάνεια της ουσίας και απλώνεται σε διάλυμα.
Όσο μεγαλύτερη είναι η επιφάνεια της ουσίας, τόσο περισσότερα σωματίδια συγκρούονται μεταξύ τους. Αυτό προκαλεί τη διαδικασία διάλυσης γρηγορότερα.
3. Όγκος διαλύτη
Ο μεγάλος όγκος του διαλύτη επηρεάζει τη διαδικασία διάλυσης της ουσίας. Αυτό συμβαίνει επειδή όλο και περισσότερα σωματίδια διαλύτη αντιδρούν με τη διαλυμένη ουσία.
Όσο περισσότερος όγκος διαλύτη χρησιμοποιείται, τόσο πιο γρήγορη θα είναι η διαδικασία διαλυτοποίησης διαλυμένης ουσίας.
4. Ταχύτητα ανάμιξης
Η διαδικασία διάλυσης θα είναι ταχύτερη αν προσθέσετε τον παράγοντα ανάδευσης.
Με ανάδευση, τα σωματίδια της διαλυμένης ουσίας αναμιγνύονται όλο και περισσότερο με τον διαλύτη έτσι ώστε η αντίδραση διάλυσης να είναι ταχύτερη από τη διάλυση χωρίς ανάδευση.
Αυτή είναι μια εξήγηση της λύσης και της διαλυτότητας μαζί με την έννοια, τις ιδιότητες, τους τύπους και τους παράγοντες. Μπορεί να είναι χρήσιμο.
