Στην πραγματικότητα, το νερό της λίμνης και του ποταμού περιέχει επίσης αλάτι, δεν είναι τόσο πολύ όσο στη θάλασσα.
Σε ορισμένα μέρη, το νερό του ποταμού και της λίμνης περιέχει μεγάλες ποσότητες μεταλλικών διαλυμάτων που μπορούν να παράγουν λεκέδες σκουριάς σε νεροχύτες και σωλήνες αποστράγγισης. Σε αντίθεση με το απεσταγμένο νερό που δεν έχει σημαντικά μέταλλα και άλατα.
Το πραγματικό ερώτημα λοιπόν πρέπει να είναι ... γιατί το θαλασσινό νερό είναι πολύ πιο αλμυρό από το νερό του ποταμού και της λίμνης;
Δοκιμάστε να διαλύσετε μια χούφτα επιτραπέζιο αλάτι σε μια κατσαρόλα με νερό και στη συνέχεια να αφήσετε την κατσαρόλα μέχρι να βράσει και να τελειώσει. Αυτό που θα μείνει στο ταψί είναι ένα σωρό αλάτι. Αυτή είναι μια εικόνα του τι συμβαίνει στη θάλασσα.
Ωραία, αλλά επειδή το νερό εξατμίζεται από λίμνες και ποτάμια καθώς και από τη θάλασσα, αυτό σίγουρα δεν λέει όλη την ιστορία.
Δοκιμάστε να ανοίξετε την εφαρμογή χαρτών στο gadget σας, ψάχνοντας για οποιαδήποτε γη, προσέξτε εάν όλα τα μικρά ποτάμια αδειάσουν σε ένα μεγαλύτερο ποτάμι, και τα δύο εκκενώνονται σε ένα ποτάμι που καταλήγει στη θάλασσα ή καταλήγει σε μια λίμνη. Προσέξτε επίσης εάν η λίμνη έχει ποτάμια που εισέρχονται και φεύγουν, όπως κανάλια εισόδου και αποχέτευσης.
Τώρα, από πού προέρχονται οι πηγές νερού στα ποτάμια και οι τάφροι;
Ροές βροχής και επιφανειακών υδάτων που είναι το αποτέλεσμα της πτώσης του νερού της βροχής Το νερό της βροχής περιέχει αλάτι και μέταλλα αλλά όχι τόσο πολύ.
Η ροή που προέρχεται από την τήξη των παγετώνων ή του χιονιού στα βουνά περιέχει μεγαλύτερη ποσότητα αλατιού και ορυκτών, επειδή στο ταξίδι του το νερό μπορεί να διαβρώσει το έδαφος και τους βράχους.
Διαβάστε επίσης: Γιατί το σιρόπι και η σάλτσα σόγιας κολλούν; Αναμιγνύεται με κόλλα;Είναι λοιπόν λάθος να πούμε ότι το νερό του ποταμού και της λίμνης δεν περιέχει αλάτι και μέταλλα. Ωστόσο, δεν υπάρχουν πολλά ιζήματα εκεί. Γιατί; γιατί μια μεγάλη ποσότητα αλατιού και ορυκτών που διαλύονται στη ροή των ποταμών και των λιμνών θα καταλήξουν τελικά στους ωκεανούς.
Έτσι, η απάντηση είναι γιατί το νερό του ποταμού και της λίμνης δεν είναι τόσο αλμυρό όσο το θαλασσινό νερό, επειδή το αλάτι και τα μεταλλεύματα που εισέρχονται έχουν μια έξοδο με τη μορφή ροής στον ωκεανό.
Εν τω μεταξύ, οι ωκεανοί δεν έχουν κανάλια εξόδου. Ο μόνος τρόπος με τον οποίο το νερό αφήνει τους ωκεανούς είναι με εξάτμιση και η διαδικασία αφήνει πίσω άλατα και μέταλλα. Δεν υπάρχουν άλλα σημεία πώλησης που σημαίνει ότι υπάρχουν αποθέματα αλατιού και ορυκτών.
Ναι, αυτός ο λόγος είναι αληθινός για να εξηγήσει γιατί ορισμένες λίμνες έχουν αλμυρό νερό, όπως η Νεκρά Θάλασσα στην Παλαιστίνη ή η Μεγάλη Αλυκή στη Βόρεια Αμερική. Επειδή αυτή η λίμνη δεν έχει ποταμό εξόδου.
Όμως αυτό που συνέβη στους ωκεανούς δεν ήταν ακριβώς έτσι.
Η συμβολή του αλατιού και των ορυκτών από όλα τα ποτάμια της Γης στο θαλασσινό νερό από την αρχαιότητα έως σήμερα είναι πραγματικά ασήμαντη. Υπάρχουν άλλες πηγές που δεν είναι καλά κατανοητές.
Η σύνθεση του άλατος θαλασσινού νερού δεν είναι απλή, περιέχει μόνο αλάτι όπως στοιχειακό νάτριο και επιτραπέζιο αλάτι χλωρίου. Αλλά περιέχει επίσης πολλά στοιχεία ασβεστίου, καλίου, μαγνησίου και πολλά άλλα μεταλλικά στοιχεία.
Στον πρώιμο σχηματισμό του φλοιού της Γης πριν από πολύ καιρό, όταν η Γη ήταν νέα και υπήρχε μεγάλη ηφαιστειακή δραστηριότητα, οι εκρήξεις αερίου και μάγματος έδωσαν στη θάλασσα μεγάλη ποσότητα αλατιού και μετάλλων. Μέχρι τουλάχιστον τα τελευταία 200 εκατομμύρια χρόνια, η ποσότητα αλατιού και ορυκτών στους ωκεανούς παρέμεινε σχετικά αμετάβλητη όπως είναι σήμερα.
Διαβάστε επίσης: Σύμφωνα με την επιστήμη, αυτοί οι 5 τρόποι μπορούν να κάνουν τη ζωή σας ευτυχισμένηΑν και οι ηφαιστειακές εκρήξεις που ρέουν στη θάλασσα σήμερα μπορούν να αλλάξουν την αλατότητα του θαλασσινού νερού, συμβαίνουν μόνο τοπικά.
Μια μεγάλη ποικιλία θαλάσσιας ζωής συμβάλλει επίσης στην περιεκτικότητα της θάλασσας σε αλάτι και μέταλλα, μέσω των σφαγίων των θαλάσσιων πλασμάτων ή των κελυφών τους.
Αυτή τη στιγμή, κατά μέσο όρο 1 κιλό θαλασσινού νερού περιέχει 35 γραμμάρια αλατιού.
Η αλατότητα των ωκεανών στη Γη αποδεικνύεται διαφορετική, το πιο εξωγήινο νερό του ωκεανού είναι ο Ατλαντικός Ωκεανός, επειδή υπάρχει περισσότερη εξάτμιση από την πτώση του νερού της βροχής και του ποταμού που αδειάζει εκεί. Ωστόσο, η διακύμανση του επιπέδου αλμυρότητας σε κάθε ωκεανό είναι πολύ μικρή, αλλά έχει αντίκτυπο στην κυκλοφορία των ωκεανών.
Έτσι αποδείχθηκε ότι στην αρχή ο ωκεανός ήταν μάλλον αλμυρός και το νερό από τα ποτάμια συνέχισε να κάνει το θαλασσινό νερό ακόμα πιο αλμυρό. Οι ερευνητές δεν γνωρίζουν με σιγουριά τι θα συμβεί στη συνέχεια, εάν το θαλασσινό νερό γίνεται πιο αλμυρό ή το αντίστροφο.
Τέλος πάντων, ήθελα πραγματικά να φάω αλμυρά πατατάκια.
Αυτό το άρθρο είναι μια υποβολή από τον συγγραφέα. Μπορείτε επίσης να δημιουργήσετε τη δική σας γραφή στο Saintif, συμμετέχοντας στην Κοινότητα Saintif
