Οι θεωρητικοί φυσικοί πίσω από την ανάπτυξη της ατομικής βόμβας

Μιλώντας για την πρώιμη ανάπτυξη της ατομικής βόμβας στη δεκαετία του 1940, υπάρχουν δύο ονόματα μεγάλων φυσικών που αξίζουν να αναφερθούν:

• Τζον Οπενχάιμερ
• Βέρνερ Χάισενμπεργκ

Το Oppenheimer έγινε κεντρικό πρόσωπο στην ανάπτυξη της ατομικής βόμβας στην Αμερική, ενώ ο Χάισενμπεργκ στη Γερμανία - όπου οι δύο χώρες διαφωνούσαν μεταξύ τους.

Είναι ενδιαφέρον ότι, τόσο το Oppenheimer όσο και το Heinsenberg ήταν θεωρητικοί φυσικοί και δεν είχαν ποτέ «δουλέψει σε ένα πραγματικό έργο».

Τζον Οπενχάιμερ

Το Oppenheimer εργάζεται ταυτόχρονα σε δύο σημαντικούς τομείς της σύγχρονης φυσικής:

• Στην κβαντική μηχανική, επινόησε την προσέγγιση προσέγγισης Born-Oppenheimer για τη λειτουργία κύματος των σωματιδίων
• Ενώ στη γενική σχετικότητα, πρωτοστάτησε στη σύγχρονη θεωρία των αστεριών νετρονίων και των μαύρων οπών

Βέρνερ Χάισενμπεργκ

Το Heinseberg είναι σαφώς όχι καλύτερο από το Oppenheimer.

Κέρδισε το βραβείο Νόμπελ στη φυσική για τις συνεισφορές του στη δημιουργία θεμελίων και θεμελίων της κβαντικής μηχανικής.

Μία από τις πιο διάσημες ανακαλύψεις του ήταν η αρχή της αβεβαιότητας Heisenberg, η οποία έσπασε την κατανόηση της κλασικής φυσικής στο να βλέπει τα υποατομικά σωματίδια.

Το έργο Atomic Bomb

Τόσο το Oppenheimer όσο και το Heisenberg «εξαναγκάζονται» να βγουν από τη ζώνη άνεσής τους.

Έφυγαν από τη συνήθεια να γράφουν χαρτί και να σκέφτονται θεωρητικά τη φυσική, να γίνουν οι ηγέτες του πιο φιλόδοξου έργου που στοχεύει στο τέλος του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου.

Ναι, παρόλο που είναι αντίθετοι, οι στόχοι τους είναι οι ίδιοι. Η διαφορά είναι μόνο εάν η Αμερική ή η Γερμανία κατάφεραν να φτιάξουν την ατομική βόμβα και να τερματίσουν τον πόλεμο.

Ωστόσο, το πιο σημαντικό μάθημα δεν είναι αυτό.

Κατά τη γνώμη μου, ένα σημαντικό μάθημα από τους Oppenheimer και Heisenberg είναι ότι η εκμάθηση κάτι θεωρητικά δεν σημαίνει να περιοριστείς σε ένα χαρτί ή σκαρίφημα χαρτιού.

Τόσο το Oppenheimer όσο και το Heisenberg μοιράστηκαν μακρινά οράματα. Δεν αφορά μόνο τη φυσική στον θνητό κόσμο, αλλά και την εφαρμογή της στον πραγματικό κόσμο.

Τέλος του αγώνα ατομικής βόμβας

Στο τέλος, ο Χάισμπεργκ έχασε τον αγώνα για την ανάπτυξη της ατομικής βόμβας.

Το εργαστήριό του εξερράγη κατά τη διάρκεια ενός πειράματος αλυσιδωτής αντίδρασης στη διάσπαση πυρήνων ουρανίου. Αλλά επέστρεψε ακόμα και συνέχισε αυτήν την έρευνα.

Μέχρι επιτέλους αυτός και η ομάδα των επιστημόνων του συνελήφθησαν από τους στρατιώτες των Ηνωμένων Πολιτειών στην αποστολή Alsos, οπότε δεν μπορούσε να συνεχίσει την ανάπτυξη της ατομικής βόμβας.

Εν τω μεταξύ, την ίδια στιγμή το Oppenheimer σημείωσε πολύ γρήγορη πρόοδο τόσο στην αλυσιδωτή αντίδραση, όσο και στην παραγωγή ουρανίου και πλουτωνίου ως το κύριο «καύσιμο» της ατομικής βόμβας.

Στις 16 Ιουλίου 1945, η πρώτη απόπειρα έκρηξης ατομικής βόμβας του Oppenheimer ήταν επιτυχής.

Και μετά από αυτήν την επιτυχία, μετά από τρεις εβδομάδες, η ατομική βόμβα ήταν έτοιμη να μεταφερθεί από αμερικανικά στρατεύματα για να εκραγεί στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι στην Ιαπωνία.