Το δεύτερο πράγμα που κάνει την επίπεδη γη να αμφιβάλλει ότι η γη είναι σφαιρική είναι η βαρύτητα. Λέει ότι η βαρύτητα είναι ψέμα, η βαρύτητα δεν υπάρχει.
Ας μελετήσουμε ξανά.
Σε αντίθεση με την έννοια του επίπεδου νερού στο κεφάλαιο 1 το οποίο (παραδέχομαι) είναι αρκετά παραπλανητικό για την κατανόησή μας, η άρνηση της βαρύτητας από τον επίπεδο λοστό δεν είναι τόσο παραπλανητική ...
… Ειδικά αν έχετε μόνο λίγο σωστή κατανόηση της βαρύτητας.
Αν και όπως θα δούμε αργότερα, η επίπεδη γη έχει επίσης ένα σημείο, και η μη επίπεδη ωθήρα είναι λάθος.
Στυλ
Πριν μπω σε αυτή τη συζήτηση, θέλω να δώσω μια μικρή ιδέα για το στυλ. Αυτό είναι σημαντικό για να καταστεί ευκολότερη η κατανόηση της βαρύτητας.
Η κατάσταση της κίνησης ενός αντικειμένου θα αλλάξει εάν υποστεί δύναμη.
[toggler title = "Μαθηματική σημειογραφία (κάντε κλικ εδώ)"] Εάν εμφανιστεί μαθηματικά, αυτό εκφράζεται ως δύναμη και επιτάχυνση,
[λατέξ] F = ma [/ λατέξ]
όπου [λατέξ] F = [/ λατέξ] δύναμη, [λατέξ] m = [/ λατέξ] μάζα, [λατέξ] α = [/ λατέξ] επιτάχυνση. [/ toggler]
Παρατηρήστε τα μπλοκ που ακουμπά στο πάτωμα. Υποβάλλεται σε δύναμη 10 Ν προς τα δεξιά, έτσι επιταχύνεται και κινείται προς τα δεξιά.
Στη συνέχεια, παίρνει επιπλέον 20 N δύναμης προς τα αριστερά, έτσι ώστε η συνολική δύναμη που νιώθει τώρα να είναι 10 N προς τα αριστερά, και στο τέλος θα κινηθεί προς τα αριστερά,
Απλώς καταλάβετε ότι πρώτα για το στυλ ...
… Προχωράμε στη βαρύτητα.
Τι είναι η βαρύτητα;
Η βαρύτητα είναι η δύναμη έλξης που εμφανίζεται μεταξύ αντικειμένων που έχουν μάζα στο σύμπαν.
Έτσι, αρχικά όλα τα αντικείμενα στο σύμπαν προσελκύουν το ένα το άλλο. Ωστόσο, η ελκυστική δύναμη ανάμεσα στο τραπέζι και εσείς δεν είναι τόσο μεγάλη που δεν την αισθάνεστε.
Το μέγεθος αυτής της βαρυτικής δύναμης είναι ανάλογο με τη μάζα κάθε αντικειμένου που εμπλέκεται. Όσο μεγαλύτερη είναι η μάζα του αντικειμένου, τόσο μεγαλύτερη είναι η βαρυτική του δύναμη. Και αυτή η δύναμη μειώνεται όσο μεγαλύτερη απόσταση είναι τα δύο αντικείμενα.
Μαθηματικά, αυτό αναφέρεται στο Νόμο του Universal New Gravity του Νεύτωνα:
[λατέξ] F = G \ frac {M_1 M_2} {R ^ 2} [/ λατέξ]
όπου [λατέξ] F = [/ λατέξ] βαρυτική δύναμη, [λατέξ] G = [/ λατέξ] καθολική σταθερά βάρους, [λατέξ] Μ = [/ λατέξ] μάζα αντικειμένου, [λατέξ] R = [/ λατέξ] απόσταση δύο αντικειμένων.
Η καθολική σταθερά βαρύτητας [λατέξ] G = 6,67 \ φορές 10 ^ {- 11} [/ λατέξ] είναι πολύ μικρή τιμή… επομένως, η δύναμη της βαρύτητας θα έχει σχετική επίδραση μόνο εάν η μάζα του αντικειμένου από αυτά) είναι μεγάλο.
Αυτή η εξίσωση δημιουργήθηκε από τον Newton εμπειρικά, μέσω παρατήρησης και έρευνας για περισσότερα από 20 χρόνια ...
... Δεν ήταν απλώς ένα μήλο που πέφτει και ξαφνικά η ιδέα της βαρύτητας έπεσε στο κεφάλι του.
Αυτή η βαρύτητα είναι που μας κάνει να σταθούμε στο έδαφος, κάνει τους πλανήτες να περιστρέφονται, κάνει την μπάλα που κλωτσάστηκε ξανά στο έδαφος και ούτω καθεξής.
Σε αυτήν τη συζήτηση, θα δείξουμε πώς οι επιστήμονες πιστεύουν ότι υπάρχει βαρύτητα. Θα υπάρξουν επίσης προσθήκες στο τέλος του τρόπου λειτουργίας της βαρύτητας και γιατί οι επιστήμονες δεν το πιστεύουν.
Δεν υπάρχει βαρύτητα, υπάρχει πυκνότητα
Γιατί πέφτει ένα μήλο; Η απλή απάντηση, επειδή υπάρχει μια δύναμη βαρύτητας στη γη.
Αλλά ο επίπεδος ωθήρας αντιστέκεται στη βαρύτητα, οπότε αποτελούν παράδειγμα του φαινομένου της βύθισης του σιδήρου και του πλωτού φελλού στο νερό ...
"Εάν υπάρχει πραγματικά βαρύτητα, ο φελλός πρέπει επίσης να βυθιστεί στο κάτω μέρος. Αυτό που κάνει το νιπτήρα δεν είναι βαρύτητα, αλλά πυκνότητα! "
Στην πραγματικότητα, τόσο η βαρύτητα όσο και η ειδική βαρύτητα συμβάλλουν σε αυτό το φαινόμενο.
Η απόρριψη της ιδέας της βαρύτητας και η αποδοχή της ιδέας της πυκνότητας είναι επίσης ένα παράδοξο από μόνο του, επειδή η πυκνότητα έχει επίσης ένα συστατικό της βαρυτικής δύναμης (βαρύτητα).
Ειδικό βάρος, [λατέξ] S = \ frac {w} {V} [/ λατέξ], όπου [λατέξ] w [/ λατέξ] είναι η δύναμη της βαρύτητας. Λωχ!
Αυτό που συμβαίνει εδώ είναι ο Νόμος του Αρχιμήδη ή πλευστότητα, δηλαδή τον ανελκυστήρα που αισθάνεται ένα αντικείμενο όταν βρίσκεται σε υγρό. Η αιτία της εμφάνισης αυτής της δύναμης είναι η διαφορά στην υδροστατική πίεση του υγρού (εξηγείται στο Κεφάλαιο 1) στο κάτω μέρος και στην κορυφή του αντικειμένου.
Το ύψος ανύψωσης, [λατέξ] F = \ rho V g [/ λατέξ]
Με [λατέξ] \ rho = [/ λατέξ] πυκνότητα υγρού, [λατέξ] V = [/ λατέξ] βυθισμένο όγκο, [λατέξ] g = [/ λατέξ] επιτάχυνση λόγω βαρύτητας
Όταν βάζουμε σε νερό, τόσο το σίδερο όσο και ο φελλός βιώνουν αυτήν την ανυψωτική δύναμη.
Για ευκολία, υποθέτουμε ότι ο όγκος του σιδήρου και του φελλού που βυθίζεται στο νερό είναι ο ίδιος, έτσι η ανυψωτική δύναμη [λατέξ] F [/ λατέξ] που αισθάνονται είναι η ίδια.
Αυτό που συνέβη ήταν ...
- Η βαρύτητα του σιδήρου είναι μεγαλύτερη από τη δύναμη ανύψωσης, [λατέξ] w_ {σίδερο}> F [/ λατέξ]
- Η βαρύτητα του φελλού είναι μικρότερη (επειδή είναι ελαφρύτερη) από τη δύναμη ανύψωσης, [λατέξ] w_ {φελλό}
Κοιτάξτε ξανά την ιδέα του στυλ που ανέφερα στην αρχή.
Από εδώ, πρέπει να καταλάβετε γιατί το σίδερο θα συνεχίσει να κατεβαίνει και να βυθίζεται, ενώ ο φελλός θα σηκωθεί.
Προφανώς, τόσο η βαρύτητα όσο και η συγκεκριμένη βαρύτητα λειτουργούν εδώ.
Μια απλή διατύπωση για να γνωρίζετε ότι ένα αντικείμενο θα βυθιστεί ή θα επιπλέει σε ένα υγρό, πρέπει μόνο να κοιτάξετε την πυκνότητα του αντικειμένου και να το συγκρίνετε με την πυκνότητα του υγρού.
- Πνίγηκε, [λατέξ] \ rho> \ rho_f [/ λατέξ]
- Αιωρείται, [λατέξ] \ rho = \ rho_f [/ λατέξ]
- Κυμαινόμενο, [λατέξ] \ rho <\ rho_f [/ λατέξ]
* Θέλετε πυκνότητα ή πυκνότητα, η διατύπωση είναι παρόμοια.
Πού είναι η βαρύτητα; Μπορώ να βουτήξω πάνω-κάτω ξέρεις ..
Και πάλι, δώστε προσοχή στην ιδέα του στυλ στην αρχή.
Θα ανεβείτε όταν ο ανελκυστήρας σας είναι μεγαλύτερος από τη βαρύτητα και θα κινηθείτε κάτω όταν ο ανελκυστήρας σας είναι μικρότερος από τη βαρύτητα.
Κοιτάξτε ξανά την εξίσωση πλευστότητας
Το ύψος ανύψωσης, [λατέξ] F = \ rho V g [/ λατέξ]
Για να αυξηθεί η ανύψωση, ο όγκος του σώματός σας πρέπει να αυξηθεί. Αυτό γίνεται εισπνεύοντας αέρα και κρατώντας τον στο σώμα σας. Εν τω μεταξύ, για να μειωθεί η ανύψωση, ο όγκος του σώματός σας πρέπει να μειωθεί. Αυτό γίνεται αφαιρώντας / μειώνοντας τον αέρα στο σώμα σας.
Οι δύτες ή οι λάτρεις της κολύμβησης θα καταλάβουν.
Τι γίνεται με ένα μπαλόνι ζεστού αέρα;Η βαρύτητα μπορεί να προσελκύσει το φεγγάρι, αλλά όχι ένα μπαλόνι θερμού αέρα;
Και πάλι, αυτό εξακολουθεί να σχετίζεται πλευστότητα. Ο αέρας που αναπνέουμε είναι επίσης βασικά υγρό και όλα τα αντικείμενα στον αέρα βιώνουν επίσης ανελκυστήρα.
Είναι ακριβώς αυτό, επειδή η πυκνότητα του αέρα είναι μικρή, αυτός ο ανελκυστήρας δεν είναι πολύ έντονος.
Στα αερόστατα θερμού αέρα, ο αέρας μέσα στο μπαλόνι είναι συνήθως αέριο ήλιο ή συνηθισμένος θερμός αέρας, ο οποίος έχει μικρότερη πυκνότητα από τον αέρα.
Επομένως, το αερόστατο ζεστού αέρα μπορεί να ανέβει.
Ωστόσο, αυτό το αερόστατο ζεστού αέρα δεν ανεβαίνει στην ατμόσφαιρα.
Όσο υψηλότερο είναι ένα μέρος, τόσο χαμηλότερη είναι η πυκνότητα του αέρα. Τώρα, αυτό το μπαλόνι ζεστού αέρα θα σταματήσει να πετάει (και αιωρείται μόνο σε σταθερό υψόμετρο) όταν η πυκνότητα του αέρα είναι ίση με την πυκνότητα του αερίου σε αυτό.
Τι προκαλεί την περιστροφή των πλανητών γύρω από τον ήλιο; Βαρύτητα?Ο Tesla είπε ηλεκτρομαγνήτη!
Βαρύτητα.
Γιατί πρέπει να πιστέψουμε ότι η βαρύτητα κάνει τους πλανήτες να περιστρέφονται γύρω από τον ήλιο;
Όχι μόνο επειδή αυτό φαίνεται εύλογο, αλλά επειδή οι υπολογισμοί του Νεύτωνα είναι συμβατοί με τη θεωρία της βαρύτητας τα αποτελέσματα των παρατηρήσεων σε υπάρχοντα φαινόμενα.
Ένας από αυτούς είναι η καταλληλότητα των βαρυτικών υπολογισμών του Νεύτωνα για την επανάσταση του φεγγαριού ενάντια στη γη.
[toggler title = "Απόδειξη (κάντε κλικ εδώ)"]
[διαιρέτης] μαθηματικά [/ διαιρέτης]
Στοιχεία κατά της κίνησης της Σελήνης.
Στην εποχή του Νεύτωνα, οι αστρονόμοι είχαν λάβει πολλά δεδομένα για ουράνια σώματα, ένα από τα οποία ήταν η ακτίνα της πορείας της Σελήνης προς τη γη. Η διαδρομή είναι παρόμοια με έναν κύκλο με ακτίνα [λατέξ] 3,8 \ φορές 10 ^ 8 [/ λατέξ] m.
Ο χρόνος που χρειάζεται για τη Σελήνη σε τροχιά γύρω από τη Γη είναι 27,3 ημέρες ([λατέξ] \ περίπου 2,36 \ φορές 10 ^ 6 [/ λατέξ] s).
Με βάση τη φυσική της κυκλικής κίνησης, τα αντικείμενα κινούνται σε κύκλο επειδή επιταχύνονται από την κεντρομόλη δύναμη που κατευθύνεται προς το κέντρο του κύκλου.
Το μέγεθος της κεντρομόλης επιτάχυνσης της κίνησης του φεγγαριού είναι
[latex] \ start {align *}
α & = \ frac {v ^ 2} {r} = \ ωμέγα ^ 2 r = \ αριστερά (\ frac {2 \ pi} {T} \ δεξιά) ^ 2r \
& = \ frac {4 \ pi ^ 2 r} {T ^ 2} \
& = \ frac {4 \ pi ^ 2 (3,8 \ φορές 10 ^ 8)} {(2,36 \ φορές 10 ^ 6) ^ 2} \
& = 0,0027 \ m / s ^ 2
\ end {align *} [/ λατέξ]
Τώρα, ας υπολογίσουμε το μέγεθος της επιτάχυνσης χρησιμοποιώντας τον τύπο βαρύτητας του Νεύτωνα:
[latex] \ start {align *}
F & = G \ frac {m_ {earth} m_ {μήνα}} {r ^ 2} \
m_ {month} a & = G \ frac {m_ {earth} m_ {μήνα}} {r ^ 2} \
α & = G \ frac {m_ {earth}} {r ^ 2} \
& = (6,67 \ φορές 10 ^ {- 11}) \ frac {(5,97 \ φορές 10 ^ {24}} {(3,8 \ φορές 10 ^ 8) ^ 2} \
& = 0,0027 \ m / s ^ 2
\ end {align *} [/ λατέξ]
Μπορεί να φανεί ότι τα αποτελέσματα των υπολογισμών χρησιμοποιώντας τον τύπο του Νεύτωνα είναι σύμφωνα με τις υπάρχουσες παρατηρήσεις. Λαμβάνουμε επίσης αυτό το σωστό αποτέλεσμα όταν υπολογίζουμε σε άλλες περιπτώσεις κίνησης.
Αυτό είναι απόδειξη που οδήγησε τους επιστήμονες να δεχτούν τη βαρύτητα του Νεύτωνα.
(Αναφορά: Yohanes Surya. 2009. Μηχανική και Fuida I. Tangerang: Kandel)
[divider] math [/ divider] [/ toggler]
Ετσι…
Στη συνέχεια, σχετικά με τον ισχυρισμό του Tesla ότι ο πλανήτης περιστρέφεται λόγω ηλεκτρομαγνήτη, στην πραγματικότητα αυτό δεν είναι σαφές.
Εν ολίγοις, ένας ηλεκτρομαγνήτης είναι μια δύναμη που προκαλείται από ηλεκτρισμό ή μαγνητισμό. (μερικές φορές χρησιμοποιείται επίσης για τον όρο μαγνήτης που παράγεται από ηλεκτρικό ρεύμα)
Και ακόμη κι αν ο Tesla το είπε αυτό, (συγγνώμη) σε αυτήν την περίπτωση ο Tesla ήταν λάθος. Λαμβάνοντας υπόψη την εμπειρία του Tesla ηλεκτρολόγος μηχανικός, και δεν υπάρχουν στοιχεία που να δείχνουν ότι έχει πραγματοποιήσει ποτέ μελέτες και έρευνες σχετικά με τη βαρύτητα ή την πλανητική κίνηση.
Γιατί είναι λάθος;
Επειδή η γη δεν είναι ηλεκτρικό φορτίο (στην πραγματικότητα είναι, αλλά πολύ πολύ, πολύ μικρή στην κλίμακα του ήλιου-γης)
Ως εκ τούτου, δεν είναι δυνατόν για την ηλεκτρική έλξη μεταξύ της γης και του ήλιου να τους κάνει να περιστρέφονται.
Τότε η μαγνητική δύναμη ...
Η γη έχει μαγνητικό πεδίο, όπως και ο ήλιος. Αλλά το μαγνητικό πεδίο μεταξύ των δύο δεν αλληλεπιδρά άμεσα. Και πάλι, πολύ αδύναμο.
Ακόμα κι αν η αλληλεπίδραση μεταξύ των δύο είναι ισχυρή, υπάρχει ένας όρος που πρέπει να πληρούται. Οι μαγνητικοί πόλοι απέναντι ο ένας στον άλλο πρέπει να είναι πάντα αντίθετοι… και όλοι οι πλανήτες στο ηλιακό μας σύστημα θα κινούνται παράλληλα.
Σαν αυτό:
Στην πραγματικότητα, με βάση τα αποτελέσματα των παρατηρήσεών του, δεν είναι έτσι
Τα σχήματα που παρατάσσονται λόγω αυτού του μαγνητικού πεδίου δεν μπορούν να εμφανιστούν, γιατί αργότερα θα είναι έτσι:
Δεδομένου ότι η παλέτα των πλανητών κινείται παράλληλα μεταξύ τους με αντίθετους πόλους, είναι πιθανό οι πλανήτες να κολλήσουν μεταξύ τους. (Είναι πιθανό όχι αν συναντηθεί η ταχύτητα κίνησης, αλλά επειδή η μαγνητική δύναμη εδώ είναι ισχυρή, πιθανότατα θα κολλήσει μεταξύ τους ~ χρειάζεται περαιτέρω ανάλυση)
Αλλά και πάλι, οι ισχυρισμοί σχετικά με το απόσπασμα του Tesla δεν είναι σαφείς (και δεν νομίζω έτσι). Δεν υπάρχει ισχυρή βιβλιογραφία που να το λέει αυτό.
Τα ηλεκτρόνια περιστρέφονται γύρω από τον ατομικό πυρήνα, ποια είναι η αιτία; Βαρύτητα? Ο Niels Bohr απάντησε στον ηλεκτρομαγνητισμό!
Για την περίπτωση περιστροφής ηλεκτρονίων γύρω από τον ατομικό πυρήνα, ο ρόλος είναι ηλεκτρομαγνητική, η ηλεκτρική έλξη μεταξύ πρωτονίων (θετικό φορτίο) και ηλεκτρονίων (αρνητικό φορτίο).
Διαβάστε επίσης: Γιατί διαφέρουν τα αποτελέσματα της έρευνας; Ποιο είναι αλήθεια;Η βαρύτητα λειτουργεί πραγματικά, αλλά επειδή οι μάζες των πρωτονίων και των ηλεκτρονίων είναι τόσο μικρές, αυτή η βαρυτική δύναμη είναι επίσης πολύ μικρή σε σύγκριση με την ηλεκτρική έλξη των πρωτονίων και των ηλεκτρονίων.
[toggler title = "Ο αριθμός (κάντε κλικ εδώ)"]
Η δύναμη της βαρύτητας μεταξύ πρωτονίων και ηλεκτρονίων,
[latex] \ start {align *}
F_ {gravity} & = G \ frac {m_ {p} m {e}} {r ^ 2} \
& = (6,67 \ φορές 10 ^ {- 11}) \ frac {(1,6 \ φορές 10 ^ {- 27}) (9,1 \ φορές 10 ^ {- 31})} {(5,3 \ φορές 10 ^ {- 11}) ^ 2} \
& = 3,5 \ φορές 10 ^ {- 47} \ N
\ end {align *} [/ λατέξ]
Η ηλεκτρική δύναμη μεταξύ πρωτονίων και ηλεκτρονίων,
[latex] \ start {align *}
F_ {ηλεκτρισμός} & = k \ frac {q ^ 2} {r ^ 2} \
& = (9 \ φορές 10 ^ 9) \ frac {(1,6 \ φορές 10 ^ {- 19}) ^ 2} {(5,3 \ φορές 10 ^ {- 11}) ^ 2} \
& = 8,2 \ φορές 10 ^ {- 8} \ N
\ end {align *} [/ λατέξ]
[λατέξ] F_ {ηλεκτρισμός} \ περίπου 10 ^ {39} F_ {βαρύτητα} [/ λατέξ]
Αυτά τα αποτελέσματα υποδηλώνουν επίσης ότι η βαρύτητα είναι στην πραγματικότητα μια πολύ αδύναμη δύναμη… το αποτέλεσμα θα γίνει αισθητό μόνο εάν τα εμπλεκόμενα αντικείμενα (τουλάχιστον ένα από αυτά) έχουν μεγάλες μάζες.
[divider] math [/ divider] [/ toggler]
Τότε ο Νεύτωνας έκανε λάθος;
Όχι πραγματικά.
Δεν είναι ότι η υποστήριξη του Νεύτωνα δεν είναι ποτέ λάθος, αλλά δεν υπάρχουν έγκυρα στοιχεία που να υποδηλώνουν ότι ο Νεύτωνας είπε ότι η βαρύτητα έφτιαξε ηλεκτρόνια γύρω από τον πυρήνα ενός ατόμου.
Διότι στην εποχή του Νεύτωνα δεν υπήρχε γνώση ατόμων και ηλεκτρονίων.
Η επιστήμη του ατόμου δεν αναπτύχθηκε παρά μόνο 171 χρόνια αργότερα.
Αλλά η Flat Earth έχει δίκιο για αυτό ...
Παρόλο που υπάρχουν πολλές λανθασμένες απόψεις της επίπεδης γης, στην πραγματικότητα η επίπεδη γη έχει επίσης ένα σημείο ...
… Και η μη επίπεδη γη είναι λάθος εδώ.
Γνωρίζουμε ότι υπάρχει βαρύτητα, που αποδεικνύεται από γεγονότα και ανάλυση των υπαρχόντων φυσικών φαινομένων. Γνωρίζουμε επίσης τον μηχανισμό της βαρύτητας, προσελκύει άλλες μάζες.
Σαν να καταλαβαίνουμε ήδη πολύ καλά τι είναι η βαρύτητα.
Αλλά ... όπως είπε η επίπεδη γη,
Δεν ξέρουμε πραγματικά πώς λειτουργεί πραγματικά.
Πώς μπορεί η βαρύτητα να προκύψει και να προσελκύσει άλλες μάζες;
Πως?
Αυτή είναι μια από τις πιο περίπλοκες ερωτήσεις στη φυσική ...
….
Μέχρι επιτέλους ένας Άλμπερτ Αϊνστάιν εμφανίστηκε Γενική Θεωρία της Σχετικότητας, συμπληρώνουν τη βαρύτητα του Νεύτωνα.
Γενική Θεωρία της Σχετικότητας (γενική θεωρία σχετικότητας) είναι μια πληρέστερη θεωρία από τη βαρύτητα του Νεύτωνα και παρέχει μια σαφέστερη εξήγηση για το πώς μπορεί να λειτουργήσει.
Μια μάζα που βρίσκεται στο χωροχρόνο θα οδηγήσει σε καμπυλότητα του χωροχρόνου. Και αυτή η καμπυλότητα προκαλεί το αποτέλεσμα που ονομάζουμε βαρύτητα.
Σημείωση: η παραπάνω εικόνα είναι μόνο μια απεικόνιση της καμπυλότητας του χωροχρόνου σε ένα 2D επίπεδο. Η προέλευση είναι πιο περίπλοκη από αυτό.
Έτσι, αυτό λέγεται μερικές φορές ότι η βαρύτητα δεν υπάρχει.
Αυτές είναι σωστές πληροφορίες… απλά πρέπει να ξεκαθαριστούν.
Το σημείο της απουσίας βαρύτητας είναι ότι κατ 'αρχήν η βαρύτητα δεν υπάρχει πραγματικά ως δύναμη, αλλά υπάρχει μια γεωμετρία της καμπυλότητας του χωροχρόνου από μια μάζα αντικειμένων. Το αποτέλεσμα της καμπυλότητας είναι αυτό που αντιλαμβανόμαστε ως βαρύτητα.
Μερικοί άνθρωποι υποτιμώ Η θεωρία του Αϊνστάιν είναι ένα «όνειρο στο φως της ημέρας», επειδή έκανε τη θεωρία του βασισμένη μόνο στη φαντασία που φαντάστηκε, δεν υπάρχει πειραματική απόδειξη ...
Είναι αλήθεια, αλλά δεν είναι έτσι. Μην με κάνεις λάθος.
Μια θεωρία θα είναι πράγματι ισχυρότερη αν έχει πειραματικά στοιχεία ...
Αλλά το να απορρίψεις τη θεωρία του Αϊνστάιν ως αβάσιμο και φανταστικό είναι λάθος.
Αν και ο Αϊνστάιν δεν είχε πειραματικά στοιχεία τη στιγμή της διατύπωσής του, δεν εργάστηκε σε αυτήν τη θεωρία της σχετικότητας με ονειροπόληση. Υπήρχε πολύ πιο προηγμένη μαθηματική ανάλυση που ανέλαβε (και αυτό δεν μπορούσε να θεωρηθεί εύκολο), έως ότου ο Αϊνστάιν κατέληξε στο τελικό του συμπέρασμα.
Ακολουθεί μια φωτογραφία από το βιβλίο Ηλεκτρομαγνητικά Πεδία (Roald K Wangsness) που δείχνει μια μερική (δεκάδες σελίδες) για τη θεωρία της ειδικής σχετικότητας του Αϊνστάιν:
Δεν καταλαβαίνω ακόμα τι σημαίνει η εξίσωση.
Για να μην αναφέρουμε τη γενική θεωρία της σχετικότητας, δεν έχω μάθει πολλά και δεν την καταλαβαίνω. Αν θέλετε να ρίξετε μια ματιά, μπορείτε να το κάνετε εδώ.
Η θεωρία της σχετικότητας του Αϊνστάιν επιβεβαιώθηκε για πρώτη φορά πειραματικά από τον Arthur Edddington et al, παρατηρώντας την εμφάνιση μιας συνολικής ηλιακής έκλειψης στη Νότια Αφρική για να δει την εμφάνιση κάμψης του φωτός λόγω της βαρύτητας.
Μετά από αυτό, άλλα πειράματα επιβεβαίωσαν επίσης την ορθότητά του. Η ύπαρξη GPS, πυρηνικών αντιδραστήρων και ποζιτρονίων επιβεβαιώνει επίσης την ορθότητα αυτής της θεωρίας σχετικότητας.
Το πιο πρόσφατο, το οποίο έχουμε ακούσει σίγουρα, σχετικά με τα κύματα βαρύτητας ... αυτή είναι επίσης μια πρόβλεψη από τη θεωρία γενικής σχετικότητας του Αϊνστάιν που μπορεί τελικά να αποδειχθεί.
Ετσι…
Εάν υπάρχουν αντιρρήσεις, ερωτήσεις, διορθώσεις ή οτιδήποτε άλλο, υποβάλετε τις στη στήλη σχολίων.
ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΟ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΚΕΦΑΛΑΙΟ # 3 ΤΟ ΑΡΧΕΙΟ ΤΗΣ ΓΗΣ
ΕΚΣΥΓΧΡΟΝΙΖΩ:
Αυτή η σειρά παρανοήσεων σχετικά με την επίπεδη γη έχει διακοπεί. Συλλέξαμε αυτήν τη συζήτηση με πιο δομημένο, πληρέστερο και λεπτομερέστερο τρόπο με τη μορφή ενός βιβλίου με τίτλο Διόρθωση παρανοήσεων μιας επίπεδης γης
Για να λάβετε αυτό το βιβλίο, κάντε κλικ εδώ απευθείας.
